شناسایی رخساره‌های نفتی با استفاده از تحلیل‌های جدایش سنتی در میدان نفتی منصوری

امروزه روش‌های متنوعی برای تفسیر کمی رخساره‌های نفتی گسترش یافته است که به‌طور کلی به دو دسته تعیّنی و احتمالاتی تقسیم بندی می‌شود. با استفاده از روش‌های احتمالاتی، علاوه بر کمی کردن خطای مدل و برآورد میزان احتمال صحت آن، می‌توان ارزش هریک از اطلاعات را نیز در افزایش دقت مدل بررسی کرد. روش‌های دسته‌بندی احتمالی به طور کلی به دو دسته روش‌های جدایش سنتی و روش‌های جدایش پیشرفته تقسیم می‌شود. روش های سنتی خود شامل دو دسته خطی و درجه دو هستند. فاصله ماهالانوبیس نقش اساسی در دسته‌بندی احتمالاتی به روش سنتی دارد که بر مبنای میانگین و کوواریانس داده‌ها می‌باشد. در این مطالعه، که برروی یک چاه از یک میدان نفتی در جنوب ایران صورت گرفته است، پس از تولید داده‌های آموزشی با روش فیزیک سنگ و به کمک رابطه گاسمن، دسته‌بندی و تفکیک رخساره‌ها به کمک هر دو روش خطی و درجه دو انجام شد و درنهایت با بکارگیری فاصله ماهالانوبیس به‌تنهایی، مقایسه شد. بهترین نتیجه دسته‌بندی رخساره‌ با استفاده از به‌کارگیری فاصله ماهالانوبیس و پارامترهای امپدانس کشسانی و سرعت موج برشی بدست آمد. میزان خطای دسته‌بندی با استفاده از این دو پارامتر در حدود 18 درصد به‌دست آمد. نتایج همچنین نشان داد که با استفاده از این روش، تفکیک رخساره‌ها، به‌غیر از رخساره آهکی اشباع از آب شور، با احتمال موفقیت بیش از 85 درصد همراه است.